Der Hirt und die Riesen

 

 

Der Hirt und die Riesen

Ich känn en Alp, do hed mer langi Zit känn Hìrt druff chönne hebe. All Hirte wo uf die Alp gange sind, sind nämli vomene Rys tööt worde.

Äntlich, nach langem Sueche hed mer doch en Pùùrscht gfunde, wo sich, geg en schööne Batze Gäld, uf die Alp als Hììrt verdingt hed. Zeerscht aber, isch de Pùùrscht zum Dorfschmid gange und hed sich us em ganze Yse, wo de Schmid ghaa hed, en Stock lo schmide und mit dem Stock isch er uf d Alp gange.

Underfür vo dere Alp, müend ihr wüsse, heds drüü ghaageti Landplätz ghaa und uf jedem isch es Schloss gstande und drin en Rys. Am eerschte Obig wo de Hirt uf der Alp gsy isch, hed de Sänn zue n em gsäit: „Pass uuf, ass s Vee nììd abe uf s Land vo de Ryse gòòt, soscht sind d Tier und du verloore.“

„Näi, näi,“ hed de Hirt gsäit, „aber mach mir morn gnueg Nidle fürs Zmorge parat!“

Am nööchschte Morge hed de Hirt do wacker vo dem Nidel gschlotzed und gschläcket und isch dänn mit em Vee uf Wäid gange. Er hed do scho gmerkt, ass d Chüe is eerschte Ghèèg abe dränglet händ, aber er hed si lo mache loo, isch ine aber mit sim Ysestäcke noche gange.

Chuum sind d Chüe und er i eerschte Garte gstande, isch en Rys choo. I de Hand hebt er en Baum sammt Wurzle und allem draa und säit: „Wèèr hed dir befole do abe zchoo?“ „Niemert, säit de Hirt und haut im Rys mit sim Stock äis uf de Chopf, ass er fascht toot gsy isch. De Rys hed bättlet: „Loo mich lo läbe i will dir defüür es Ross gèè, es Ross, so schnell wie de Wind. De Hirt nimmt das Ross, wo so schnell wie de Wind gsy isch, im Rys aber hed er glych de ysig Stäcke uf de Chopf ghaue. S Ross bringt er in Stall und trybt dänn d Chüe uf de Mälchplatz. Do händ d Chüe schöön Milch gèè und de Sänn hed gsäit: „Du bisch sicher im Ghèèg vom Rys dunde gsy.“ Aber de Hìrt hed im käi Antwort gèè.

Am nööchschte Tag händ d Chüe isch zwöite Ghèèg welle, de Hirt hed s lo gschee loo und isch sälber mit gange. Dèèmòòl chonnt en Rys mit zwöi Bäum sammt Wurzle und allem draa und säit: „Worum chonnsch du do ane? I will dir scho zäige wo de Bartli de Moscht holt!“

Aber de Hirt haut im do äis mit sim Ysestäcke über de Schädel, ass de säb fascht verräblet isch. „Lo mi läbe, „jommeret de Rys, „ich will dir es Ross gèè, wo schnell wie de Blitz isch!“ Aber wo de Hirt das Ross ghaa hed, hed er au dem Rys de Ysestäcke uf de Chopf ghaue. Er tuet s Ross in Stall und bringt d Chüeh zrugg uf d Alp.

Am dritte Taag gòòt de Hirt is dritte Ghèèg abe. Do chonnt en gwaltige Rys mit drüü Bäum sammt Wurzle und allem draa und fròògt: „Wèèr hed dich do here befole? De Hirt säit: „Niemert hed öppis befole. Ich cha scho abe gòò ohni ass mir öpper öppis befilt.“ Und er haut im Rys de Stock  uf de Schädel, ass er fascht toot isch. „Schloo mi nììd toot,“ hed au de bättlet, „loo mich läbe, so gib ich dir es Ross, wo so schnell isch wie en Gedanke!“ De Hirt nimmt das Ross und haut im Rys de Stäcke uf de Chopf.   S dritte Ross stellt er zu de zwöi andere in Stall und gòòt dänn mit de Chüe zrugg uf d Alp.

Nììd lang und de Chönig hed lo bekannt gèè, ass dèè sini Tochter chönn hüròòte, wo mit sim Ross a dem und dem Taag am schnellschte cha vo do nach deet ryte. A dem und dem Taag hed de Hirt sis Ross gnòò, wo gschnell wie de Wind isch und rytet uf de Platz, wo sich all händ müesse versammle. Au wenn d Ross vo de Andere gschnell gsy sind, isch s Ross vom Hirt doch s gschnellschte gsy und er als Eerschte im Ziel.

Aber die andere Ryter händ bim Chönig aafòò ume stürme , bis er es zwöits Ränne aagsetzt hed. Dèèmòòl isch de Hirt mit sim Ross „wie de Blitz“ e chly spööter choo und die andere sind scho loos gritte gsy. Aber er isch ine mit sim Ross "wie de Blitz" noche gjagt und isch als Eerschte bim Chönig gsy.

Will de Syger vo dem Ränne aber nume en Hirt gsy isch händ d Ritter de Chönig no es dritts Mòòl zumene Ränne chönne überrede. Daamòòl händ sich en huuffe Ritter mit prächtige Ross uf em Platz versammlet. De Hirt aber hed sis Ross gnòò, wo so schnell wie en Gedanke gsy isch und im Hui isch er bim Chönig gsy und de Chönig hed ihm sini Tochter müesse zur Frau gèè.

Jetzt isch er en Prinz gsy und drum hed er sin Dienst uf de Alp uufkündet und quittiert.

Quelle

"Die drei Hunde", Rätoromanische Märchen aus dem Ober- und Unterengadin, Schams und Oberhalbstein, Caspar Decurtins, Ursula Brunold-Bigler (Hg), Kuno Widmer (Übers.), Desertina Verlag