Die drei Eier
Do sind mòòl zwöi Schwöschtere gsy und beidi händ es Töchterli ghaa. No isch gly äini vo ihne gstoorbe und die ander hed s Töchterli vo de Verstorbne als Pflèègchind i ihres Huus uuf gnòò.
Sie sind aber aarm gsy und s Ässe hed chuum zwöi Müüler möge stopfe und sowiso: Wer nütz zum Esse-n-isch, isch au nütz zum Wèèrche und s Mäitli hed sich s Ässe suur müesse verdiene.
No hed d Pflèègmueter dem Mäitli äinisch en Chrueg gèè und hed s gschickt go Wasser hole. Eläi, dem Mäitli isch de Chrueg verbroche und über das isch d Pflèègmueter böös worde: „Mach ass fort chonnsch und lo di eerscht wider blicke wänd en nöiie Chrueg here bringsch!“ S Mäitli hed brüelet und bättlet, eläi es hed müesse fort.
No isch es e paar Stund gange und chonnt a-n en groosse Baum under dem hockt e Frau, oni Chopf. Chasch der tänke, wie das Mäitli gstuunet hed. No mee aber heds gstuunet, wo die Frau fròòget ob ihm öppis gspässig vor chonnt. „Näi,“ hed s Mäitli gsäit und isch witer gange.
Bald chonnt s wider zumene groosse Baum und wider sitzt unde draa e Frau. Au die hed käin Chopf ghaa und au sie hed s Mäitli gfròòget ob s öppis Psondrigs a ihre gseet. „Näi,“ heds gschnell gsäit und isch rasch witer gange.
No isch es zumene dritte Baum choo und unde draa e Frau aber die hed en Chopf ghaa. No hed s Mäitli die Frau gfròòget ob sie Broot hed, will es hed vom vile Lauffe Hunger ghaa. D Frau aber hed gsäit: „Gang zu de Hütte am Änd vom Acher und iss vo de Hirse wo uf em Tisch stòòt; Wänn aber e schwaarzi Chatz chonnt, so gib ihre au z ässe."
S Mäitli gòòt also i die Hütte, findet deet uf em Tisch Hirse, cha sich de Buuch voll mache und git au de Chatz devoo. No isch grad die alt Frau zue-n ihm i d Hütte choo, bringt s in e Chammere wo drinn en huuffe Eier uf em Tisch sind und säit es söll drüü Äier mitnèè aber nur vo dene wo nììd redet. No sells unter jedem Baum, wo vorhèèr e Frau ghocket isch, äis Äi uufbräche. No hed s Mäitli die drüü chlynschte Äier gnòò, well s die äinzige gsy sind wo nììd gredet händ und isch fort gange.
Bim eerschte Baum aachoo, schlòòt s es Äi uuf und drinn isch en Wasserchrueg, grad äine wie dèè wo s verschlage hed. Us em zwöite-n Äi chonnt Ross und Wage use und im dritte-n isch es Chästli mit Gold gsy.
No isch s Mäitli i dere Kutsche zu de Pflèègmueter gfaare und hed ihre de Chrueg pròòcht, hed sich es Huus kauft und läbt drin z fride und eläi mit sich sälber.
No chasch der tänke, d Pflèègmueter heds fascht verjagt vor Nyd wo sie das gsee hed und sie hed ihres Töchterli au zu dere Frau gschickt. No wo s vo de eerschte Frau gfròòget worde-n isch ob s öppis psundrigs a ihre gseet, säits: „Jo, e Frau ohni Chopf.“ Bim nööchschte Baum säits s glyche und wo s vo de dritte Frau zu de Hütte gschickt worde-n isch, isch es gange, hed alli Hirse sälber ggässe und hed de Chatz nüüt gèè.
No hed die Alt gsäit sie söll drüü Äier nèè, vo dene wo nüüt redet. Do hed das Mäitli die drüü grööschte gnòò und isch fort gange. Aber sie isch gwundrig gsy und hed welle wüsse was i dene Äier drinn isch. Sie schlòòt s eerschte Äi uuf und – leer - i de Wuet rüert sie s zwöite Äi uf de Bode, es verbricht und was tänksch, chond e groossi Schlange drus use z chrüüche. S Mäitli isch verschrocke und hed welle fortspringe, stolpered und ghäit um und jetzt isch au s dritte Äi kaputt gsy.
Us em Äi aber chonnt die alt Frau ohni Chopf. Sie schwingt sich uf d Schlange ue, wo gwaltigi Flügel ghaa hed und flüügt mit ihre devoo.
S Mäitli aber hed nüüt ghaa wie die verbrochne Äierschaale und das isch Stròòf gnueg gsy.
Jürg Steigmeier
Quelle
Märchen aus Tirol
Quelle: Theodor Vernaleken, Kinder- und Hausmärchen in den Alpenländern, Wien 1863.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen