1. 
I de Chrischtnacht, chönnt die groosse Stiere rede. En Puur hed da gwüsst. Am häilig Obig isch er in Stall gange und wo zwölfi verby gsy isch, ghöört er wie ein Stier zum andere säit: „Horn, Horn, was tue mer morn?“
Und de ander gìt zrugg: „De Puur ins Graab zie.“
Das hed de Puur möge. Er isch taub worde, hed d` Axt uf em Wèrchbank packt und hed de Stier welle toot schlòò. Er hed sich aber im Ungfell d Axt an äigne Schädel g haue. Do isch er e Lych gsy und d Stiere händ in do bald drufabe is Graab zoge.
***********************************************************************************************************************
S hed `s äinisch gèè, as s Wybervolch am Silväschter so zäme gstande isch und allerhand zäme z chüschele und z tischpidiere ghaa händ: „Hüt z Nacht am zwölfi“, hed äini dur all Böde dùùr bhauptet, „chönnt d` Chüe mitenand rede, mer wänd go luuschtere.“ Daas, hed au en Puur ghöört. Und de Gwunder, öb `s ächt stimmt, hed in am Obig in Staal zu sim Vee tribe. Er isch unter de Baare glääge und waartet. ´S Chilezit, hed die zwölfti Stund nonig uus gschlaage, wo so ne Chue hed aafòò rede und zue de andere säit: „Moorn wird `s de Herr toot schlòò.“ I siner Angscht isch de Puur do i sini Chammere gange und as im jòò nüüt passiere chönn hed er sich de ganz Taag unter sini Fäderetecki verschloffe und hed glääse. Dò gheit im äismòòl e groosses, schwèèrs Buch vom Laade a de Wand, mit Yse draa, uf de Schädel und schlòòt im s Hirni abnand.
Schwarzwald Sagen, alemannische Stammeskunde I, Zaunert,
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen